ไอน์สไตน ์เป็นนักฟิสิกส์สัญชาติอเมริกัน (เชื้อสาย เยอรมัน) มีชื่อเสียงจากทฤษฎีสัมพัทธภาพ กับโดย เฉพาะอย่างยิ่ง สมการสมมูลมวล-พลังงาน (massenergy equivalence) หรือ E = mc2 ไอน์สไตน์ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ ค.ศ. 1921 จากผลงานทางฟิสิกส์ทฤษฎี รวมกับการค้นพบกฎของ ปรากฏการณ์โฟโตอิเล็กทริก (photoelectric effect) ผลงานทางฟิสิกส์หลายอย่างของไอน์สไตน์ รวมถึงทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษ (special theory of relativity) ซึ่งนำเอากลศาสตร์กับสภาวะแม่เหล็กไฟฟ้า เข้ามาหากัน อีกทั้งทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป (general theory of relativity) ซึ่งขยายหลักสัมพัทธภาพ ไปใช้อธิบายการเคลื่อนที่แบบไม่สม่ำเสมอ (non-uniform motion) และทฤษฎีความโน้มถ่วงแบบใหม่ได้
ผลงานอื่น ๆ ของไอน์สไตน์รวมถึง ความก้าวหน้าใน สาขาจักรวาลวิทยาสัมพัทธภาพ (relativistic cosmology) การซึมตามรูเล็ก (capillary action) การปรากฏสีขาวเหลือบวิกฤต (critical opalescence) ปัญหาแบบฉบับเกี่ยวกับกลศาสตร์เชิงสถิติ (statistical mechanics) ที่นำไปประยุกต์กับทฤษฎีควอนตัม (quantum theory)
การให้อรรถาธิบายของการเคลื่อนที่ของโมเลกุล ในแบบที่เรียกว่า การเคลื่อนไหวแบบบราวน์ (Brownian movement) ความน่าจะเป็นของการแปลง เชิงอะตอม (atomic transition probabilities) ทฤษฎีควอนตัมของแก๊สอะตอมเดี่ยว (monatomic gas) สมบัติความร้อนของแสงที่มีความหนาแน่น การแผ่รังสีต่ำ (ซึ่งวางรากฐานแก่ทฤษฎีโฟตอน) ทฤษฎีการแผ่รังสีที่รวมถึงการเปล่งรังสีโดยการกระตุ้น ให้กำเนิดทฤษฎีสนามรวม (unified field theory) ซึ่งพยายามรวมสนามแม่เหล็กไฟฟ้า เข้ากับสนาม ความโน้มถ่วง และเรขาคณิตฟิสิกส์ (geometrization of physics)
ไอน์สไตน์ตีพิมพ์ผลงานวิทยาศาสตร์มากกว่า 300 เรื่อง และมากกว่า 150 เรื่องที่ไม่ใช่ผลงานทางวิทยาศาสตร์ ชุมชนฟิสิกส์ให้ความนับถือแก่ไอน์สไตน์ และในปี 1999 นิตยสารไทม์เรียกเขาว่าเป็น บุคคลแห่งศตวรรษ (Person of the Century) ในวงกว้าง ชื่อ ไอน์สไตน์ พ้องกับคำว่า อัจฉริยะ |
