เมื่อแรกที่ค้นพบเขาก็คิดจะตั้งชื่อธาตุตามชื่อตนเองว่า คลัพโรเทียม (Klaprothium) แต่ก็ประกาศว่า “ จนกว่าจะมีชื่อที่ดีกว่า” แล้วก็ได้ชื่อโดยขุดเอาธรรมเนียมเก่าตั้งแต่ยุคกลางมาใช้ ที่นักเล่นแร่แปรธาตุยุคกลางใช้วิธีเรียกชื่อธาตุสำคัญ 7 ธาตุ ที่รู้จักกันดีขณะนั้นตามชื่อของดวงดาว 7 ดวง ที่คนสมัยนั้นเห็นบนท้องฟ้าได้ด้วยตาเปล่า เช่น ธาตุทองคำก็ใช้ชื่อ “Sol” ภาษาละตินแปลว่าดวงอาทิตย์ และเรียกธาตุเงินว่า “Luna” ภาษาละตินแปลว่าดวงจันทร์ โดยก่อนหน้าคลัพโรทค้นพบ ยูเรเนียม 8 ปี คือในปี 1981 นักดาราศาสตร์ชั้นแนวหน้าชาวอังกฤษที่อพยพมาจากเยอรมนี ชื่อวิลเลียม เฮอร์เชล (William Herschel) ใช้กล้องส่อง (ไม่ใช่ด้วยตาเปล่าอย่างคนยุคโบราณ) พบดาวเคราะห์ดวงใหม่ล่าสุดและตั้งชื่อว่ายูเรนัส (Uranus) ตามชื่อเทพแห่งท้องฟ้าของกรีกคือ Ouranos ดังนั้น คลัพโรทก็ตัดใจตั้งชื่อธาตุที่เขาค้นพบนี้ว่า “ ยูเรเนียม” (uranium)

เวลาผ่านไป 107 ปี ลุถึง ค.ศ. 1896 ยูเรเนียมค่อยเริ่มมีบทบาทสำคัญขึ้นมา เมื่อนักฟิสิกส์ชาวฝรั่งเศสชื่ออองรี แบ็กเกอแรล (Henri Becquerel) ค้นพบว่ายูเรเนียมสามารถแผ่รังสีออกมา เรียกปรากฏการณ์นี้ว่า “ กัมมันตภาพรังสี” (radioactivity) นับแต่นั้นยูเรเนียมจึงได้ชื่อว่าเป็น “ ธาตุกัมมันตรังสี” และสร้างกระแสการค้นคว้าในหมู่นักวิทยาศาสตร์อย่างคึกคัก จนมีการค้นพบที่สำคัญอีกหลายประการ อาทิเช่น

• พบว่าธาตุทอเรียมที่เบอร์เซเลียส (Berzelius) ค้นพบมาตั้งแต่ ค.ศ. 1828 ก็เป็นธาตุกัมมันตรังสีด้วย และในปี 1898 มาดามคูรีกับสามีคือปีแอร์ คูรี ก็ค้นพบธาตุใหม่อีก 2 ธาตุและเป็นธาตุกัมมันตรังสีทั้งคู่คือ “ พอโลเนียม” (polonium) และ “ เรเดียม” (radium)
• ระยะนั้นนักวิทยาศาสตร์มากมายศึกษาปรากฏการณ์กัมมันตภาพรังสีของยูเรเนียมและทอเรียม โดยใน ค.ศ. 1902 เฟรเดอริก ซ็อดดี (Frederick Soddy) และเออร์เนสต์ รัทเทอร์ฟอร์ด (Ernest Rutherford) ก็สามารถสรุปได้ว่า เมื่อยูเรเนียมหรือทอเรียมแผ่รังสีออกมาแล้ว ได้แปรไปเป็นอีกธาตุกัมมันตรังสีอีกธาตุหนึ่ง ซึ่งก็แผ่รังสีแล้วก็แปรธาต ุต่อไปอีกเป็นทอด ๆ จนกลายเป็นธาตุเสถียร (ตามปกติคือธาตุตะกั่ว) จึงหยุดแผ่รังสีและไม่เกิด “ การแปรธาตุ” (transmutation) อีกต่อไป ซึ่งลักษณะเช่นนี้ก็คือการเสื่อมสลายลงของธาตุตั้งต้น การแปรธาตุเป็นทอด ๆ นี้ก็ได้ชื่อ เรียกว่า “ การสลายกัมมันตรังสี” (radioactive decay หรือ decay เฉย ๆ) และชุดของธาตุจากการสลายกัมมันตรังสี ของยูเรเนียมและทอเรียม ก็เรียกเป็นเป็น “ อนุกรมกัมมันตรังสี” (radioactive series) หรือเรียกได้อีกอย่างหนึ่งว่า "ลูกโซ่การสลายกัมมันตรังสี” (decay chain)

ต่อมา ค.ศ. 1939 ชาวเยอรมันสองคนคือ ออทโท ฮาน (Otto Hahn) และฟริทซ์ ชตราสส์มันน์ (Fritz Strassmann) ได้ทดลองระดมยิงอะตอมธาตุยูเรเนียมด้วยอนุภาคนิวตรอน และได้ค้นพบว่า นิวตรอนสามารถทำให้นิวเคลียสของอะตอม ยูเรเนียมแบ่งแยกออกเป็นสองเสี่ยงได้ โดยกลายเป็นนิวเคลียสของอะตอมแบเรียมและคริปทอน เรียกว่าเกิดปฏิกิริยา "แบ่งแยกนิวเคลียส” (nuclear fission) ซึ่งปลดปล่อยพลังงานออกมาด้วย ซึ่งต่อมานักวิทยาศาสตร์ก็สามารถสร้างอุปกรณ์ ที่เรียกว่า “ เครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์” (nuclear reactor หรือ reactor เฉย ๆ) ที่สามารถต่อท่อเอาพลังงานนี้ที่เรียกว่า "พลังงานนิวเคลียร์” (nuclear energy) ออกมาผลิตกระแสไฟฟ้าได้ โดยมียูเรเนียมเป็น “ เชื้อเพลิงนิวเคลียร์” (nuclear fuel) ชั้นยอดนั่นเอง

นับตั้งแต่ปี 1945 ที่โรงไฟฟ้าพลังงานนิวเคลียร์ (nuclear power plant) แห่งแรกของโลกชื่อ Obninsk ประเทศรัสเซีย ได้เริ่มเปิดดำเนินการเป็นต้นมา ถึงปัจจุบันทั้งโลกมีสัดส่วนการผลิตไฟฟ้าจากโรงไฟฟ้าพลังงานนิวเคลียร์มากกว่า 400 โรง คิดเป็นประมาณ 17 เปอร์เซ็นต์ หรือมากกว่า 2,600 ล้านกิโลวัตต์-ชั่วโมงต่อปี

คลัพโรทได้ชื่อว่า "บิดาแห่งเคมีวิเคราะห"์ (the father of analytic chemistry ) คงเป็นเพราะความสามารถอันเอกอุของเขา เห็นได้จากการที่เขาสามารถค้นพบธาตุใหม่ ๆ หลายธาตุ โดยเมื่อ ค.ศ. 1789 ก่อนที่เขาค้นพบยูเรเนียมนั้น เขาค้นพบธาต ุเซอร์โคเนียมจากสินแร่เซอร์โคเนีย และต่อมายังค้นพบธาตุใหม่อีก 2 ธาตุคือ ไทเทเนียม (ค.ศ. 1795) และซีเรียม (ค.ศ. 1803) สำหรับธาตุเทลลูเรียม (ค.ศ. 1798) ผู้ค้นพบส่งตัวอย่างมาให้ และเขาเป็นผู้ทดสอบยืนยันการค้นพบว่าเป็นธาตุใหม่ และก็คงเห็นแล้วว่า นับแต่การค้นพบโดยคลัพโรทแล้ว ยูเรเนียมได้มีบทบาทกับผู้คนบนโลกใบนี้มาอย่างยาวนานจนถึงปัจจุบัน และในปี 2009 นี้...

ก็เป็นปีที่การค้นพบยูเรเนียมเวียนมาครบ 220 ปีพอดี