ในภาษาละตินเมื่อเอ่ยถึง วงล้อ เขาพูดว่า radius ซึ่งทั้งในภาษาละตินและอังกฤษ หมายถึง เส้นที่ลากจากจุดศูนย์กลางไปถึงขอบวงของล้อ ตรงกับคำว่า รัศมี ในภาษาไทย และถ้ามีหลาย ๆ เส้นลากออกมาทุกทิศทาง คำนี้ก็ต้องใช้เป็นรูปพหูพจน์ว่า radii ทั้งนี้ ลักษณะอาการที่พุ่งออกจากจุดกึ่งกลาง ของเส้นรัศมีเหล่านี้ก็เรียกว่า radiate และเมื่อใช้เป็นคุณศัพท์ก็ใช้ว่า radio-

เมื่อปี ค.ศ. 1894 นักประดิษฐ์ชาวอิตาลีชื่อว่ากูกลีเอลโม มาร์โกนี (Guglielmo Marconi) ได้ศึกษาและพัฒนารังสีชนิดที่มีพลังงานต่ำกว่าแสงมาก (คลื่นวิทยุ) มาใช้ส่งรหัสข่าวสาร ซึ่งในขณะนั้นก็มีอุปกรณ์ส่งข่าวสารทางไกลอยู่ก่อนแล้ว ก็คือ โทรเลข หรือ telegraph ที่จะต้องส่งรหัสผ่านไปตามสายโทรเลขสำหรับนำสัญญาณซึ่งเรียกว่า wire ดังนั้นอุปกรณ์สื่อสารชนิดใหม่ที่ไม่ต้องใช้สายส่งสัญญาณ แต่ใช้การแผ่รังสีมาแทนที่นี้ ในท้ายที่สุดจึงเรียกกันว่า wireless telegraph กับอีกชื่อหนึ่งที่เริ่มนำคำว่า วงล้อ หรือ รัศมี เข้ามาเกี่ยวข้อง (คงเพราะการแผ่รังสีมีลักษณะพุ่งออกจากจุดกำเนิดออกไปเป็นเส้นตรงในทุกทิศทาง) ก็คือคำว่า radiotelegraph (โทรเลขแผ่รัศมีหรือแผ่รังสี) แต่ชื่อทั้งสองนี้ดูจะยาวเกินไป ชาวอังกฤษจึงนำพยางค์แรกของชื่อแรกมาเรียกแค่สั้น ๆ ว่า wireless และคนอเมริกันเอาคำหลังมาตัดเหลือเพียง radio (ที่คนไทยแปลได้พิสดารมากว่า วิทยุ!)

พอถึงปี ค.ศ. 1896 อองรี แบ็กเกอแรล (Henri Becquerel) ชาวฝรั่งเศสก็ค้นพบว่า ยูเรเนียม มีการแผ่รังสีแบบใหม่ ๆ ที่มีพลังงานสูงกว่าแสงเป็นอันมาก และต่อมาในปี ค.ศ. 1898 นักวิทยาศาสตร์ชาวฝรั่งเศสชื่อ ปีแอร์ กูรี (Pierre Curie) กับภรรยาเชื้อชาติโปแลนด์ชื่อว่า มารี กูรี (Marie Curie) เสนอให้เรียกปรากฏการณ์นี้ว่า radioactivity หรือในพากย์ไทยว่า กัมมันตภาพรังสี

            ในปีเดียวกันนี้เอง ครอบครัวกูรีก็ค้นพบธาตุใหม่ที่แผ่รังสีแรงยิ่งกว่ายูเรเนียมขึ้นไปอีก และทั้งคู่ช่วยกันตั้งชื่อให้กับธาตุใหม่นี้ว่า radium (เรเดียม) ถึงปี ค.ศ. 1900 นักฟิสิกส์ชาวเยอรมันชื่อฟรีดิช แอร์เนสท์ ดอร์น (Friedrich Ernest Dorn) ก็ค้นพบว่า ขณะที่เรเดียมสลายกัมมันตรังสี มีแก๊สถูกปลดปล่อยออกมาด้วย ทุกวันนี้เราก็เรียกแก๊สนี้ว่า radon (เรดอน)

จากเรื่อง Radioactivity ของ Isaac Asimov